Sezon grzewczy w Polsce nie ma ściśle określonej daty rozpoczęcia. Jego początek zależy od warunków pogodowych, a nie sztywno ustalonych przepisów.
Zazwyczaj przyjmuje się, że okres grzewczy rozpoczyna się, gdy średnia dobowa temperatura powietrza spada poniżej 10–12°C przez kilka dni z rzędu. W praktyce oznacza to, że w chłodniejsze lata ogrzewanie może być uruchomione już we wrześniu, a w cieplejsze — dopiero w październiku.
W budynkach wielorodzinnych zarządzanych przez wspólnoty lub spółdzielnie decyzję o włączeniu ogrzewania podejmuje administrator, uwzględniając warunki atmosferyczne oraz potrzeby mieszkańców. W przypadku budynków jednorodzinnych właściciele mogą elastycznie dostosowywać moment rozpoczęcia ogrzewania do własnych preferencji.
Kiedy kończy się sezon grzewczy
Zakończenie okresu grzewczego również nie jest regulowane odgórnie. Przyjmuje się, że sezon grzewczy kończy się, gdy temperatura na zewnątrz utrzymuje się powyżej 12–15°C przez kilka dni. W większości przypadków następuje to w kwietniu lub maju, choć w niektórych latach ogrzewanie bywa wyłączane już pod koniec marca.
Podobnie jak w przypadku rozpoczęcia ogrzewania, w budynkach wielorodzinnych decyzję o jego wyłączeniu podejmuje administrator, który często bierze pod uwagę zgłoszenia lokatorów.
Ile trwa sezon grzewczy?
Długość sezonu grzewczego w Polsce zależy od warunków klimatycznych i może się różnić z roku na rok. Średnio trwa od 5 do 7 miesięcy, co oznacza, że mieszkańcy muszą liczyć się z kosztami ogrzewania przez znaczną część roku. W rejonach górskich okres ten może być dłuższy, a w cieplejszych częściach kraju nieco krótszy.
Warto podkreślić, że w nowoczesnym budownictwie z dobrą izolacją termiczną i wydajnym systemem grzewczym czas aktywnego ogrzewania może być krótszy. Dzięki odpowiedniej termoizolacji budynki wolniej tracą ciepło, co pozwala na rzadsze uruchamianie ogrzewania nawet w chłodniejszych miesiącach.
Sezon grzewczy - przepisy prawne
Przepisy prawa nie regulują dokładnych ram czasowych sezonu grzewczego, ale określają pewne zasady dotyczące dostarczania ciepła w budynkach wielorodzinnych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z 2007 roku, dostawca ciepła ma obowiązek zapewnić ogrzewanie w obiektach, w których znajduje się centralne ogrzewanie, jeśli warunki atmosferyczne tego wymagają. Oznacza to, że administracja budynku powinna reagować na potrzeby mieszkańców i włączać ogrzewanie, gdy temperatura wewnątrz budynku staje się zbyt niska.
Jak przygotować się do sezonu grzewczego
Aby uniknąć problemów związanych z ogrzewaniem, warto wcześniej zadbać o kilka kluczowych kwestii:
- Przegląd instalacji grzewczej – przed sezonem należy skontrolować stan kotłów, pieców oraz grzejników, aby uniknąć awarii w trakcie zimy.
- Sprawdzenie szczelności okien i drzwi – nieszczelności powodują utratę ciepła, co zwiększa koszty ogrzewania.
- Wietrzenie z głową – krótkie, intensywne wietrzenie zamiast uchylania okien na długo pozwala uniknąć wychładzania wnętrz.
- Dostosowanie temperatury do potrzeb – optymalna temperatura w salonie to około 20–22°C, w sypialni 17–19°C, a w łazience 22–24°C.
Sezon grzewczy w Polsce trwa zazwyczaj od września/października do kwietnia/maja, ale jego długość zależy od pogody. Przepisy nie określają sztywnych dat, jednak administratorzy budynków są zobowiązani do zapewnienia komfortu cieplnego mieszkańcom. Aby zminimalizować koszty ogrzewania, należy odpowiednio przygotować instalację grzewczą i zadbać o właściwą izolację domu.